Die lichte boeken, zware boeken,
die stramme rug, die slappe kost,
vergeelde bladen nooit verlost
van lang verleden lettervloeken,
dat blije boek, die schadepost,
de pocketstofverzamelhoeken,
de gekke die je lang moest zoeken
de oudste bandjes goudgedost —
ik heb ze in hun kast begraven
en zie ze daar nu zwijgend staan.
Ze kunnen heel mijn leven staven
maar wie wil dat nog openslaan
en zich aan die verhalen laven?
Ik moet wat woorden laten gaan.
Sonnetjes 