Jij gaat niet op je kiezels lopen
de vingers knerpen al van pijn.
Je kunt ook niet te rustig zijn
want daar komt waanzin uitgedropen.
Je tast niet meer naar zonneschijn
niet met de ogen weerloos open.
Je komt niet uit je hol gekropen
want hoe kun jij een ander zijn?
Je kunt geen lilalied meer horen:
de zachtste stem maakt ongewis,
blijft bonkebonzen door de oren.
Jouw droefheid is niet het gemis
van wie of wat je hebt verloren.
Het is een soort gevangenis.
Sonnetjes 