Ik kan het nieuwjaar nergens vinden;
waar jouw geluk ligt weet ik niet.
Natuurlijk, jij wilt geen verdriet
van wolven die je hart verslinden:
je hoopt op iets dat blijdschap biedt.
Als zeemeeuw zweven op de winden?
Je aan een hypotheek verbinden?
De echo van een liefdeslied?
Wat nog niet is dat kent geen grenzen;
een jaarlijks toekomstvisioen
verzandt al gauw in loze wensen,
een ritueel, een natte zoen.
Ik bid dus nu maar, lieve mensen,
dat wij elkaar geen pijn meer doen.
Sonnetjes 