Ik ben een simpel knuffelbeertje.
De groezelvacht vol vlokkenpluis
de oogjes diepzwart kralenkruis
het buikje boller dan een peertje.
Ik slinger eeuwig rond in huis
en eindig daar weer ieder keertje
bij jou in bed, mijn donzeveertje,
soms samen met je slungelmuis.
Ik weet het wel, ik ben niet echt.
Die waarheid hoef jij niet te vrezen;
ik ben met naaidraad dichtgehecht.
Toch kan ik jouw verdriet genezen,
want steeds als jij met tranen vecht
dan word ik plots een levend wezen.
Sonnetjes 